بنام الله پاسدار حرمت خون شهیدان

عجب اوضاعی شده! هجوم همه جانبه تهدید و تهمت و افترا ؟

آمده و با کمال وقاحت میگه ترور دانشمندان هسته ای جزو برنامه های دولت آینده اش است و جالبه که طرفدار هایش هم با اشتیاق کف میزنندو سوت میکشند.

تلویزیونهای دروغ پراکنی شون هم که با تمام قوا دارند سعی میکنند همه چی ر وارونه جلوه بدهند . از تحریف وقایع انقلاب بگیر تا جنگ و ... کوچیک وبزرگ هم براشون فرقی نداره . از رهبری گرفتند تا ریز و درشت کشور رو زیر تهمتهای شاخ دار میخواهند له کنند.

تعجبی نداره . بار اول نیست و بار آخر هم نخواهد بود . از دشمن توقعی جز دشمنی نداشتیم .

اما از دست خودمون هم ناراحتم . آخه اون موقعی که گذاشتند دشمنان به نام بازرسان آژانس بین المللی هسته ای بیایند و به محرمانه ترین اخبار ما دست پیدا کنند .و ببرند وکف دست امریکا بگذارند . چرا ما سادگی کردیم و راهشون دایم؟مگه در مورد عراق همین جاسوسان بین المللی نبودند که به جامعه جهانی به دروغ گفتند عراق سلاح کشتار جمعی دارد .و در حالی که خودشان تمام سلاحهای عراق رو از بین بردند و خاطرشون جمع شد که نمیتونه کاری از پیش ببره حمله کردند و با بدترین انواع سلاحهای شیمیایی  و مخرب به مردم بی پناه حمله کردند و به صغیر و کبیر رحم نکردند؟

جالب این که چگونه این قدر پر رو و وقیحند؟مثلا اگه تو بحرین و یمن مردم تکه تکه بشوند همه شون خفقان مرگ میگیرند و نفسشون در نمیاد . اما در مورد سوریه باید بر عکس عمل کنند.یا مثلا اگه بخواهند یک اسمی رو علم کنند کاری که در مورد ندا کردند . اما در مورد جوانان دانشمند و نخبه ما لالمونی میگیرند.

شما رو به خدا قسم میدم از مسئولین کشور همه تقاضا کنیم که برای حفظ جان و سلامتی دانشمندامون تلاش جدی بکنند.

اما دشمن.....

حالا با دم شیر بازی میکند. اما فکر نمیکنم اگه این شیر صبرش تمام شود بتوانند در مقابل حتی یک غرشش لحظه ای تاب آورند .

حواسشونو جمع کنند . ببین کی بهشون گفتما!!!!!

سلام دوستان

دیروز با یکی از همکارانم صحبتی داشتم که به نظر جالب بود .

او بعد از ظهر ها به عنوان معلم رابط اضافه کاری میکند . و  به من میگفت چرا برای فعالیت بیشتر اقدام نمی کنم؟و چرا تقاضایی برای اداره نمیفرستم تا برایم اضافه کار در نظر بگیرند؟

گفتم نمیخواهم اضافه بر ساعت موظف کار کنم و اگر میخواستم هم نیازی به اضافه کاری در اداره ندارم بلکه میتوانستم در کلینیک مشغول به کار شده ودرامد خوبی داشته باشم . خیلی تعجب کرد . و باز در میان صحبتهایش به کنایه گفت که شما بلد نیستید از تخصص خودتان استفاده کنید و خلاصه منظورش این بود که اگر به جای من بود بیشتر از این حرفها از تخصص استفاده کرده و فرصتهایش را هدر نمیداد.

از او پرسیدم شما که بعد از ظهر هم در خانه نیستید امور رسیدگی به فرزندتان را چگونه انجام میدهید؟ او از اینکه این قدر از بودن در کنار شما محروم می شود ابراز ناراحتی نمی کند؟و یا همسرتان ناراحت نیست که این قدر تنها در منزل بماند ؟

گفت : نه آنها عادت کرده اند و شبها که به خانه می آیم به کار هایم رسیده و خرید و مهمانی می رویم .

گفتم اما بچه های من شبها زود میخوابند که برای رفتن به مدرسه و مهد آماده شوند. و من بیشتر از یک شیفت کاری نمیتوانم بیرون از منزل بوده و نمی خواهم زندگی و سلامت روحی خانواده ام را فدای در آمد  کنم. من به عنوان یک مادر و همسر وظایفی دارم که نمیخواهم در مورد انجام آنها کوتاهی کنم . و همین نوبت کاری که دارم نیز با لطف و کمک همسرم و همکاری دیگر اعضای خانواده است که موفق به جلو میبرم .

به خاطر دارم در جلسه ای که با همکاران داشتیم از یکی از دوستان که اطلاعات زیاد و مطالعات فراوان دارند سوال شد که چرا برای ادامه تحصیل اقدام نمیکنند؟پاسخ جالبی داد : گفت نمیخواهم از نردبانی بالا بروم که بعد از رسیدن به انتهای راه متوجه بشوم روی دیوار اشتباهی قرار داه شده بوده !

فعالیت اجتماعی و انجام مسئولیت در قبال جامعه نباید باعث از هم پاشیدن سلامت اصلی ترین نهاد اجتماع یعنی خانواده بشود. باید برنامه ریزی آن گونه باشد که هیچ کاری فدای کار دیگر نشود . از حرص و طمع باید پرهیز کرد.

خلاصه هیچ کدام سخن دیگری را نپذیرفتیم . صلاح مملکت خویش خسروان دانند . چه بگویم؟