قال رسول الله صلی الله علیه وآله:

انا الشجره و فاطمه فرعها و علی لقاحها والحسن والحسین ثمرتها و شیعتنا ورقها واصل الشجره فی جنه عدن و سائر ذلک فی الجنه

منم آن شجره( طیبه در قرآن) و فاطمه شاخه آن است و علی عامل باروری آن و حسن و حسین میوه های ان و شیعیان ما برگ های آن ریشه این درخت در بهشت عدن است و بقیه اش در بهشت

وقتی کسی عزیزی از دست میدهد آنچه قدری تسلی قلبش میشود و آرامش میکند این است که عزیز از دست رفته هنگام وفات درد نکشیده باشد و راحت جان به جان آفرین تسلیم کرده .معمولا رنجی که بیمار میکشد عزیزانش را رنجیده خاطر میکند.و همگی تلاش میکنند در حد امکان رنج او را کم کنند . وحتی از دارو های مخدر و یا بی حسی استفاده میکنند تا رنج کمتری تحمل کند.

به خاطر دارم در دوران تحصیل وقتی میخواستیم رفلکس های قورباغه را ببینیم حیوان را نخاعی میکردیم یعنی با یک سوزن بین مهره های گردن حیوان نخاع را قطع میکردیم حیوان نمی مرد اما فلج میشدوحرکات عضلات تحت کنترل نخاع در می امد و ما رفلکسهای نخاعی را می آزمودیم.اهمیت این موضوع در درک درد است به همین خاطر است که دستور ذبح حیواناتی مانند گوسفند به این شکل است که با ید با چهار حرکت سریع ابتدا مسیر هوا قطع شود و در حرکت دوم و سوم رگهای اصلی گردن قطع شوند تا رنج بخش آخر ذبح که قطع شدن استخوان های گردن و نخاع است دیگر درک نشود .

حالا این ها را شما داشته باشید وصحنه ای را تصور کنید که عزیزی آنقدر زخم خورده که توان ایستادن ندارد . زخمها انقدر کاری هستند که باعث از پا افتادن مردی بشوند وناگهان خبیثی بیاید واز پشت سر شروع به بریدن گردن بکند .یعنی اینکه تصور بکنید گردن مردی که پهلوان هم هست  و به هوش است وذکر میگوید و میبیند که چه اتفاقی می افتد چه میگذرد بر او

گفت در آن لحظه خدای رحیم         ان فدیناه بذبح عظیم

و چه میگذرد بر آنها که شاهدند حالا در صحنه هم که نباشند اما در همان نزدیکی و از دستشان کاری بر نمی آید .گویی صدای خش خش چاقو بر دل ریش زینب است که میشنوم .

در خواب نه چو چشم مینهم به هم             کابوس مرگ تو تکرار میشود

آری حسین به جنگ رفته بود و جنگ یا پیروزی دارد و یا شکست . اما حسین علیه السلام را با خشن ترین شکل وبا قساوت کشتند چنان که امام سجاد در مسجد کوفه فرمود من پسر کسی هستم که او را به مرگ صبر کشته اند . با شکنجه .

که کشته؟ مسلمین!!!!!بی اطلاع و هرزه بودند؟نه! مدعی تقدس وبا قصد قربت!!!!اگر کافر بودند چه میکردند؟همین کاری که حالا کفار در حق کودکان و بزرگان مسلمان و غیر مسلمان میکنند.

ما چه می کنیم؟ گریه میکنیم سینه میزنیم بعد از محرم هم روز از نو چه کشکی چه دوغی؟

مدعی انتظار هم هستیم . اگر هم کسی به خودش اجازه بدهد و نصیحتی بکند به خونش تشنه میشویم که چرا بالای چشممان ابرو دیده. خدا آخر و عاقبت ما را ختم به خیر کند