سلامعلیکممممممممممممممممم

بالاخره کامپیوتر ما درست شد تونستیم بیایم یک خبری بگیریم .

احوالات برو بچ چه طوریهاست؟

خوبید که ان شاالله

امشب که برنامه یک نکته از هزاران رو نگاه میکردم خیلی دلم برای امام تنگ شد .

دلم برای آرامش صدا و نگاه نافذ و صلابت تصمیماتش تنگ شد.

برای خیلی ها دلم تنگ شد .چقدر جاشون خالیه .

خاطرات گاه ناگهان باهم به ذهن آدم هجوم میارند . یادمه سال 67 -66 که عراق تهران رو موشک باران میکرد من اون موقع کلاس دوم راهنمایی بودم مدرسه مرصع مشهد که الان اسمش رو عوض کردند .تو خیابون کوهسنگی .بعضی از مردم تهران که آشنایی و یا جایی برای زندگی داشتند به مشهد پناه اورده بودند. مدتی مدارس تهران تعطیل شد و مردم زیادی تو پناهگاهها زندگی میکردند.تو مدرسه ها پناهگاه میساختند و تا مدتی دیدن روزی چهار تا پنج تا موشک برای مردم عادی شده بود .برادرم و بقیه فامیل ما تهران بودند . هم نگران اونها بودیم و هم امکانات مخابراتی مثل حالا نبود . همه تلفن نداشتند .و مثل حالا رسم نبود مرتب به هم زنگ بزنند . هنوز نامه نگاری و پست و تمبر رواج داشت و ما هم همین طوری از بقیه خبر میگرفتیم .

یادمه جنگ و هزینه های جنگ خیلی روی دوش مردم فشار می آورد . اما همیشه شعار مردم جنگ جنگ تا رفع فتنه در عالم بود.یا میگفتند راه قدس از کربلا میگذرد .اولهای جنگ شعار جنگ جنگ تا پیروزی بود اما بعد از سخنان امام که هدف ملت رو رفع فتنه در عالم بیان کرده بود شعار هم تغییر کرد.خلاصه بود تا سال 67 که قطع نامه 598 رو قبول کردیم .صبح که خبر قبول قطعنامه منتشر شد همه دچار یک شوک خاصی بودند خیلی ها عصبانی بودند و دلشون نمیخواست این اتفاق بیفته . میگفتند پس تکلیف اهدافمون چی میشه ما که هنوز کاملا پیروز نشدیم؟تا شب که پیام امام در اخبار منتشر شد و فردا ی ان روز دیگر هیچ کسی حرفی نمیزد . همه  آرام بودند . دستور آقاست .پس حرفی ندارد.

چه قدر همه آقا رو دوست داشتیم .

بچه های کوچک وقتی به حرف می آمدند به همراه کلمه های بابا و مامان و خدا امام رو یاد میگرفتند.

و چقدر وفادار بودند مردم به فرمان آقا.

حیف . حیف از اماممون که رفت . و صد حیف که آدم فراموشکار است . این ها که نوشته ام بیشتر از 24 سال نمیگذرد . اما گویی برای بچه ها و نسل جدید خیلی عجیب است . حق دارند . من که نسل دومی بودم و این ها را دیده ام گاه فکر میکنم که رویا یی بوده که گذشته .گویی در غبار محو میشود . و آنها که ندیده اند برایشان خیلی غریب مینماید؟