گاهی از منظر اطاعت از بزرگان دین باید کاری انجام دهیم که دوست نداریم یا لااقل مخالف نفس و دل خودمون هست .مثلا روزهایی که حضرت زهرا سلام الله علیها به همراه همسر و فرزندان گرامیش تنها غذای موجود در خانه را به یتیم و فقیر واسیر داد و با نان افطار کردند از آنها نپرسید شما اهل کجایید؟چرا کار بهتری ندارید و حتی نپرسید آیا مسلمان هستید یانه؟وقتی نیازمندی بود باید بی درنگ کمک کرد .از آن مهم تر نفرمودند چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است .واقعا این ضرب المثل ها از کجا آمده است؟چگونه کودک خردسالش از گرسنگی برخود بلرزد اما او نیاز یتیمی ناشناس را دراولویت بداند؟پس چرا ما اول اولویت را خودمان قرار دادیم؟چگونه پیروانی هستیم ما؟

اما از جهتی دیگر هم خوب است نگاه بکنیم .این حساسیت مردم بر مهاجران افغان از کجا تحریک شد؟قبول دارم که مشکلات مهاجرت بسیار زیاد و پیچیده است .من به مسایل اداری و دولتی کار ندارم اما یک موضوع برایم عجیب است .هیچ توجه کردید پس از آن کهایران در جنگ پیروز شد و قدرتی پیدا کرد ناگهان افزایش جمعیت معظل اصلی ماشد .موفق ترین کشور در کاهش نرخ زادو ولد شدیم و چنان فرهنگ سازی شد که اگر کسی بیشتر از دو فرزند داشت گویی به کشور خیانت کرده .از طرف دیگرتیم اقتصادی وتیم فرهنگی متحدشدند تاازدواج جوانها رو مشکل کنند زنها رو آلوده کردند و مردان رو بی غیرت تا به بحران جمعیت برسیم و بحران فرهنگی.جمعیت شیعیان رو کم کردند اما جمعیت اهل سنت  چه؟آنها به دستور پیامبر اسلام گوش کردند و بچه دار شدند .از طرفی به هر بهانه ای جوانان شیعه را میکشند.و از طرف دیگر به بهانه های مختلف قومیتی و کشوری و ناسیونالیستی بین شیعیان تفرقه می اندازند تا راحت تر تکه های بدن یاران مولا را به دندان بکشند .و ما مردم چه میکنیم؟

ما مردمی ساده دلیم که به حرف رسانه ها با تمام وجود گوش میکنیم و اطاعت میکنیم .اما به حرف بزرگان دین و مذهب با تردید نگاه میکنیم .خدا به دادمان برسد .آن جا که خدا در قران میفرماید با تقواترین شما نزد خدا محترم تراست گوش هایمان را میگیریم و ناشنوا میشویم .اما زمزمه های ناسیونالیستی را میشنویم وعاقلانه میدانیم .دستور خدا به اتحاد را نمیشنویم و پراکنده ایم .هشدار خداوند را در مورد کفار و یهود باور نمیکنیم آن جا که میفرماید کفار و منافقین از شما راضی نخواهند شد مگر این که به دین ایشان و مطیع آنها بشوید .گویی فکر کرده اند اگر کافرشوند کفار آنها را با آغوش باز میپذیرند .و زهی خیال باطل.تنها شاید به نوکری پذیرفته شوند یا به جای سیاهه لشگر کفار برای کشتن مسلمانها فرستاده شوند تا بعد از برادر کشی خودشان هم با ذلت زیر دست و پا بمیرند .

حالا ما این جا ایستاده ایم 

یک سو بانوی بانوان عالم و فرزندانش با ندای هل من ناصر و سوی دیگر کفار و یهود با مکر زیرکانه شان .

کدام طرف قرار است برویم؟